опубликовано: 1 марта, 08:03
Чалавек, падобна расліне: не можа жыць без сваіх каранёў. І калі мы маем на ўвазе сучаснае пакаленне, то, яно, з аднаго боку, – працяг роду, з другога – пачатак. Таму, калі цікавішся, як жылі продкі, добра разумеешь: скарбніцу народнай мудрасці і сакральных ведаў неабходна захаваць. Здавалася б, побытавы танец… Просты і не выклікае цікавасці. Аднак, паназіраўшы за прыгожымі рухамі, адчуваеш гонар за нашых землякоў і за тых прыхільнікаў фальклору, якія пажадалі знайсці сведкаў і ўмельцаў танцаў, вывучыць так любімыя ў даўніну кампазіцыі, а зараз праводзяць майстар-класы для далейшага захавання аднаго з яркага і шматграннага віда мастацтва.


